Babam Vol. 1

Ah be ne yiprattin beni. Deli. 

Babam asiri sinir hastasi bir adamdi. Hala da oyle sanirim ama okyanus otesinden bana islemiyor. Cocuklugumun buyuk bir kismi onun bagirtilarini dinlemekle gecerdi. Aksam eve gelir gelmez, kapida bagirmaya baslardi: "Bunun yeri burasi mi? Yemek hazir mi? Odevin daha bitmedi mi?"... Sonradan bu durumun bir miktar kan sekerinden kaynaklandigini ogrendik ama sonradan dedigim ben 20li yaslarimdayken. 

Kardesimi dev kayirirdi, onunla ilgili butun sorumlulugu bana yikardi. 12-13 yasimdayken bir kere Bodrum'un bir ilcesine, annem olmadan (neden acaba hatirlamiyorum) anneannem, dedem, ben, kardesim, ve babam, bilmem kimin yazliginda kalmaya gitmistik. Yazlik dedigim inanilmaz guzel bir denize bakan bir yamaca kurulmus bir ev, fakat insaati yeni bitmiscesine bos. Eski koltuklarda uyuyoruz falan. Orda resmen bana evin hizmetcisi gibi davranmisti. Kardesime bak... Evi temizle... Bak cok sinirlendim hahahha. 

Ha ne diyordum... Babam. Ulan eve 94 aldim diye ucarak gelirdim, adam bana "aferin" bile demez, onun yerine "6 puani nereden kacirdin?" , "Senden yuksek alan nasil aldi?" derdi. Bir kere de takdir et be psikopat, bir kere de "aferin" de. Yok ne munasebet, bu benim zaten gorevimmis. Neyse, sonra kardesim dogup, buyuyup okula basladi da, Allah babamin belasini verdi. Kardesim 60 alinca evde bir bayram havasi yasanirdi ahahaha. Ben ne kadar hirsli bir picsem, kardesim o kadar rahat bir adamdi. Simdi de rahat ama o kadar degil. Bu arada kardesimi cok severim, bu hikayede asla ama asla suclu o olmadi. O olsa olsa diger kurban olabilir. 

Boyle bir baba ile buyumenin ne demek oldugunu, su 35 yasimda daha da iyi anlar oldum. Hatta her yasta biraz daha anliyorum kendimi bu yuzden. Sogan gibi bir mevzu, katman katman soyuluyor yillar gectikce. Daha derinlere Vol. 2'de girmek uzere... Gidem de azcik para kazanam. Bye.