Ah be ne yiprattin beni. Deli. Babam asiri sinir hastasi bir adamdi. Hala da oyle sanirim ama okyanus otesinden bana islemiyor. Cocuklugumun buyuk bir kismi onun bagirtilarini dinlemekle gecerdi. Aksam eve gelir gelmez, kapida bagirmaya baslardi: "Bunun yeri burasi mi? Yemek hazir mi? Odevin daha bitmedi mi?"... Sonradan bu durumun bir miktar kan sekerinden kaynaklandigini ogrendik ama sonradan dedigim ben 20li yaslarimdayken. Kardesimi dev kayirirdi, onunla ilgili butun sorumlulugu bana yikardi. 12-13 yasimdayken bir kere Bodrum'un bir ilcesine, annem olmadan (neden acaba hatirlamiyorum) anneannem, dedem, ben, kardesim, ve babam, bilmem kimin yazliginda kalmaya gitmistik. Yazlik dedigim inanilmaz guzel bir denize bakan bir yamaca kurulmus bir ev, fakat insaati yeni bitmiscesine bos. Eski koltuklarda uyuyoruz falan. Orda resmen bana evin hizmetcisi gibi davranmisti. Kardesime bak... Evi temizle... Bak cok sinirlendim hahahha. Ha ne diyordum... Babam. Ulan eve 94 aldim